โซฟาขี้เกียจเป็นผลมาจากนวัตกรรมในการออกแบบความสะดวกสบาย ในช่วงทศวรรษที่ 1960 โลกแห่งการออกแบบที่รวมเป็นหนึ่งแต่เดิมมีระลอกคลื่น และผู้คนเริ่มสงสัยในแนวคิดการออกแบบก่อนหน้านี้ที่มักถูกมองข้าม และพยายามทำลายจารีตประเพณี
ในช่วงเวลาของการประท้วงที่เพิ่มขึ้น Gatti, Paolini และ Teodoro ได้ก่อตั้งบริษัทออกแบบในเมือง Turin ในปี 1965 โดยพยายามออกแบบการออกแบบที่ทั้งน่าพึงพอใจและสะดวกสบาย โซฟานุ่มๆ ที่ตอบสนองความสนใจของคนหนุ่มสาวที่กระตือรือร้นในการแสวงหาการเปลี่ยนแปลงในขณะนั้น พวกเขาพบแรงบันดาลใจจากถุงที่ทิ้งขยะพลาสติก จึงเกิดเป็นต้นแบบของโซฟาขี้เกียจ (เก้าอี้บีนแบ็ก) โซฟาขี้เกียจ (เก้าอี้บีนแบ็ก) ดั้งเดิมประกอบด้วยลูกบอลพลาสติกขนาดเล็ก 12 ล้านลูก มีต้นทุนต่ำและใช้งานได้หลากหลาย และสามารถตอบสนองความต้องการ "ได้ทุกรูปทรง ทุกสถานที่ และทุกพื้นผิว"
ในปี 1970 โซฟาขี้เกียจ (เก้าอี้บีนแบ็ก) ถูกจัดแสดงในงาน "1918-1970 Modern Chair Exhibition" ซึ่งจัดโดยพิพิธภัณฑ์วิคตอเรียแอนด์อัลเบิร์ตในลอนดอน และถูกรวบรวมไว้ แม้ว่าผู้ออกแบบจะไม่ได้ตั้งใจสร้างผลงานที่จะทำให้ผู้คนชื่นชม โซฟาบีนแบ็กที่หรูหราและสะดวกสบาย ตั้งแต่นั้นมา คลาสสิกก็ได้รับความนิยม เป็นสัญลักษณ์ของยุคสมัย
ในปี 2544 เฟอร์นิเจอร์ถุงถั่ว "กระดูกขี้เกียจ" และ "ถุงถั่ว" เข้าสู่ประเทศจีน และในรูปแบบฮิปปี้และขี้เกียจ คนหนุ่มสาวจำนวนมากแห่กันไป เฟอร์นิเจอร์บีนแบ็กที่ได้รับการปรับปรุงใหม่นี้ได้รับความสนใจจากชาวจีนอีกครั้ง JOMANA จากอังกฤษไม่เพียงสานต่อความขี้เกียจและความสบายของบีนแบ็กเท่านั้น แต่ยังใส่องค์ประกอบที่หรูหราและสง่างามเข้าไปในการผสมผสานระหว่างเสื้อผ้าและแฟชั่นเพื่อสร้างชีวิต "บีนแบ็ก"